In 2022 was het 250 jaar geleden dat, na een jaar belegering, in Noordoost Suriname in september 1772 Fort Boekoe werd ingenomen. Ontsnapte tot slaafgemaakten (marrons) hadden aan het einde van de achttiende eeuw in de zwampen (ondiepe moerassen) nederzettingen gebouwd en van hieruit werden strooptochten naar plantages uitgevoerd. Het koloniale leger was al sinds 1765 bezig om deze uitvalsbases van de opstandige slaven op te sporen, te veroveren en te vernietigen. In 1771 werd een nieuwe met palissaden versterkte basis betrokken waar de marrons onder leiding van de vrijheidsstrijder Boni een jaar standhielden. Dit Fort Boekoe verwierf een iconische status in Suriname: zo werd de Prins Bernhardkazerne in Paramaribo na de onafhankelijkheid omgedoopt in “Memre Boekoe”-kazerne (Gedenk Boekoe). De exacte locatie van Fort Boekoe is na de verovering in de vergetelheid geraakt. Sinds 1997 is Stichting Boekoe actief op zoek om het fort te lokaliseren. In dit artikel wordt een analyse met MapAnalyst van de achttiendeeeuwse kaartbronnen getoond die een nieuwe locatie voorstelt. Deze locatie vormde het doel van de Boekoe-expedities in november 2021 en maart 2022.
Lees het volledige artikel in het nieuwe gedrukte nummer van Caert-Thresoor.
Kaart van het weglopersdorp Mi Sa Lasi en het daarvoor door kapitein Oorsinga opgeslagen kamp. Jurriaan de Frederici, Juni 1772 (Nationaal Archief, 4.VEL 2128).
De kaart van Jurriaan François de Frederici, 1773 (noorden is beneden) Diagonaal van de rechter kaartrand naar het midden loopt het eerste militaire cordonpad van de Pericarivier naar de Cotticarivier (Nationaal Archief, 4.VEL 2127).
DRS. H. ERREN (1961) studeerde geofysica in Utrecht en is werkzaam als senior consultant smart data solutions bij Oasis Group met als specialisme forensische geodesie, hij is als geoloog/kartograaf betrokken bij Stichting Boekoe.
Caert-Thresoor verschijnt 4 keer per jaar op papier. De redactie plaatst de inmiddels verschenen afleveringen met een vertraging van 3 jaar op de website.